Canımı açıtmak ve içimi burkmak için sürekli sürekli dinliyorum. Memoirs of a Geisha'dan hatırladığım o uzun çello, keman soloları bu filmde maalesef için burkucu, içe çekici haldeler. Waltz, herhalde en acıyarak dinleyip etkilendiğim bir tarz; Pianist'te de sevmiştim. Keman, piano, gitar; beni ağlatmaya yetecek müthiş silahlar...
Bu filmin müzkleri bambaşka. O saat tıklaması ile beraber, kemanlar ve yaylılar sili alıp götürüyor. İçeri çekiyor. Sıkıyor. Sıkıntıya çekiyor ve hop bitip, orada bırakıyor. Tekrar ve tekrar. Karamsar mıyım? Sanrım filmden sonra böyle oldu.
Oscar adayı olmayan müzikleri detyalı araştıracağım. Sanıryorum özgün, bu film için kompozide edilmiş kayıtlar. Gerçi score tması biraz kısa; o tanıtımda duyduğunuz melodi yani, ama favorim "Carlos" ve "And Just Like That"...
Biraz kişisel bir sorgulama da oldu benim için film, ama gene de müzikleri dinlemeye devam.
