Yok, "bu adamı şöyle biçti...", "oh, ne iyi; bunu böyle yok etti, süper!" şeklinde sadist bir gülümseme değil bahsettiğim. Bildiğimiz espirili olma, komedi için gülmek demek istediğim.
T1, izlediğinizde sizde fark edeceksiniz, Arnold çok katıydı. Tam robot gibi. Koca kafalı gibi. 7 yıl sonra T2'de tam tersini; daha insanı anlamaya, korumaya gayretli ve cocuksu espirili, içten bir Arnold izliyoruz. Bu her ne kadar bilim kurgu/aksiyon filmi olsa da, size sempatik, sıcak geliyor. T2 iyi de, kötüsü T-1000 modeli, eh cidden kötü. En güzel yardımcı rollerden biri bence. The Joker gibi biraz. O yok etme aşkı,o eriyip-dirilmeler, o taklit yeteneği ile gözümüzü kırpmadan kendinizi onu izlerken buluyorsunuz. Tıpkı öldürdüğü insanların şaşkın halde kalakaldıkları son halleri gibi.
Üzeirne yazıp fazla konuşmak yerine, izlemeyi tercih edceğim bir film T2. TIR kamyonlarına sempati oluşturan, hız tutkusunu ateşleyen ve sizi gülümseten en önemlisi de kesinlikle umut dolu bir film! 6 dalda Oscar adaylığından 4 ödül ile teknik dalda da THE MATRIX öncesi en iyi yenilikçi film.
