Kısa kısa notlar... Hoşuma giden cümleler...
- 11 Mart 2009 -- "Merak etme. Sen bir insansın. Hafızanın elekten farkı yok. Zaman bütün acılarını azaltacak." sayfa #66
- "Minik üzüm asmasının üzerindeki yapraklar onun hafif rüzgarı ile sallanıyordu. Gitmişti..." sayfa #67
- "Titreyen bacaklarla, bir faydası olmadığını bile bile, onu ormana doğru takip ettim. İlerlemek zorundaydım. Eğer onu aramaya devam etmezsem her şey bitecekti. Aşk... Hayat..." sayfa #67
- "Her şey çok mükemmel bir şekilde planlanmıştı. Sanki hiç var olmamışım gibi olacak diye söz vermişti." sayfa #75
- "Ekim... Kasım... Aralık... Ocak..." sayfa #76-79
- "Zaman geçiyor, yalpayarak ve sessizliklerin içinde sürünerek..." sayfa #80
- "Matematiği okumak, dinlemekten daha zordu. Ama artık becerebiliyordum." sayfa #85
- "Artık hikayenin kahramanı olmadığımı fark etmek beni depresyona soktu. Benim hikayem sona ermişti." sayfa #91
- "Hiçbir değişiklik olmaması daha kötü olmayacak mıydı? Eğer koltuklar son gördüğüm gibi duruyorlarsa, duvardaki tablolar, piyano hala yerindeyse? Ya her şey, hiç dokunulmamış ve unutulmuş bir şekilde yerinde duruyorsa? ...Aynı benim gibi." sayfa #134
- "Aşkta mantık yoktur diye hatırlattım kendime. Birini ne kadar çok severseniz, her şeyin daha az anlamı olur." sayfa #271 Milton Jackson'dan Snap Crackle kaydını dinlerken....
- "Çünkü gerçek aşktan daha fazlasını kaybetmiştim. Sanki bütün bir geleceği kaybetmek giibiydi, bütün aileyi, seçtiğim bütün hayatı." sayfa #315
- "Ona baktım, geleceğin hiç olmamasını diledim. Bu anın sonsuza kadar sürmesini diledim, eğer bitecekse ben de varlığımı sonlandırmak istedim." sayfa #384
- "Cennetteydim. Cehennemin ortasında bir cennet." sayfa #385
- "Saçlarımı öğmeye devam ediyordu. Alnımı, bileklerimi... ama dudaklarımı hiç öpmedi. Aslında bu iyiydi. Kaç kere bir kalbin ezilip, tekrar atmaya devam etmesi beklenebilir ki?" sayfa #388
- "Temiz bir son diye fısıldadım. Ama dudaklarım kıpırdamamıştı." sayfa #399
- "Hala donuktum. Kelimeleri anlamsızdı çünkü imkansızdı." sayfa #400
- "Edward: Tek istediğim ve tek ihtiyacım seninle birlikte olmak ve seni bir daha asla terk edememem, biliyorum. Bella: Bana hiçbir söz verme." sayfa #402
- "Edward: Senden önce, hayatım tıpkı aynasız bir gece gibiydi. Çok karanlık ama yldızlar vardı, sebepler... Ve sen gökyüzüme bir meteor gibi girdin. Ve bir anda her şey yanmaya başladı, parlaklık vardı, güzellik vardı. Sen gittiğinde ve meteor ufka düştüğünde, her şey simsiyah oldu. Hiçbir şey değişmedi ama gözlerim ışık yüzünden kör olmuştu. Artık yıldızları da görmüyordum. Ve artık hiçbir şeyin bir anlamı yoktu. Bella: Gözlerin alışır, dedim." sayfa #403
